Hayatımda sorguladığım ne varsa bu yolda öğretmenim oldu!

Bu gece 12 tibariyle bir yılı daha geride bırakıyoruz. Benim için çok eğitici ve öğretici bir yıl oldu. Acımla tatlımla, eğrimle doğrumla kendimi tanımaya başladığım değiştiremediklerimle de kendimi sevmeye başladığım bir yıl oldu 2013. Çok üzüldüm, çok heveslenip kursağımda kaldı; çok isyan ettim! Sonra öyle şeyler yaşadım ki önceden üzüldüklerim sonra sevindiklerim oldu! Kendimle hesaplaşmalarım, büyüme çalışmalarım, bu yolda kendime kazandırdıklarım... Geçti gitti işte bir yıl daha!... Her yeni yıl için verilen sözler vardır bir de gerçekleştirdiklerimiz. Eski yıllardan arta kalanları hiç saymıyorum! bu yıl da dileklerimiz var; olması için dualar ettiklerimiz... Benim de var 2014ten beklediklerim, uğruna fallar açtığım dileklerim, gerçekleşssin istediğim dualarım... Herkesin dileğinin gerçek olmasını dilerim! Yeni yılınız kutlu olsun...

Bu hayatta hiç birşey tesadüf değil diyor kitaplar... Öyleyse 5 aydır kitaplığımda okunmak üzere bekleyen bu kitabın tam da kilo veremeyişimle ilgili en çok isyan ettiğim bir zamanda karşıma çıkması da tesadüf olamaz! Tabi hiç bir şey yapmadan pazartesiden bu yana 1 kg'nin hayatımdan kayıp gidişi de!... Dün yaptığım araştırmalardan sonra almaya karar verdiğim kitaplar zihnimde eve gittim! Güya ders çalışacaktım! Kitaplığımda o kitabı gördüm sonra... Bu kitap diyet kitabı değil, aksine diyeti hayatımzıdan tamamen çıkartmamız gerektiğini söylüyor! Diyet yapmadan zayıflayabilmek için uymamız gereken 4 temel kuraldan bahsediyor: 1) Aç olduğunuzda yiyin 2) Sadece canınızın çektiğini yiyin, yemek zorunda olduğunuzu düşündüğünüz şeyleri değil 3) Bilinçli yiyin ve her lokmanın tadını çıkarın 4) Doyduğunuzu düşündüğünüz anda durun. Ayrıntılar ve diğer ipuçları için kitabı mutlaka okumak gerek! hem de sindire sindire!... Yazılanları hepimiz biliyoruz aslında ama bu en iyi bildiğin dersi

Aslında şu an ders çalışmam lazım ama yapamıyorum! Çünkü içimde çığlık çığlığa bir suskunluk var ben artık kendimi durduramıyorum. Onur Akın'ın şarkıda dediği gibi "Ben derdimi hangi dağa/Yüreğimi hangi suya/Diyemiyorum..." Çok derdim yok esasında, sağolsun hayat çok kanırtmadı beni ama sorun bu değil ki! K endimi bu hayata ait hissetmiyorum. Sanki ruhum başka bir yerde,başka bir bedende sıkışmış bu hayatta debeleniyor,ben çözemedikçe daha dibe batıyor! Ne okuduğum okul ne yaptığım iş bana göre değil! Önce sessizliğimden kabul ettiğim bir durumdu okul sonra banka bana yaşatılan hayatın doğal bir sonucu oldu. Ben aslında ne bankacı olmak istedim ne Iktisat okumak!... Ortaokul ve lisede edebiyata meraklıydım, şiir ve kompozisyon yarışmalarında derecelerim vardı ya edebiyat okumayı hayal ettim bir süre. Ünlü bir yazar/şair olacaktım güya! Sonra ben büyürsen hayallerim de büyüdü;  dershaneden sıra arkadaşım Halimeyle birlikte rehberlik ve psikolojik danışmanlık okumaya karar

Herşey beyinde bitiyor denir ya gerçekten de öyle! Mesela ben! Akşamüstü beşten sonra karnım çok aç değilse, evde kalabalık bir yemek yoksa ve özellikle yalnızsam yemek yemek aklıma bile gelmez. Çoğunlukla akşamları hiçbir şeyyemede yatarım. Ama sabah uyanınca gece hiçbir şey yemeden yatmanın da verdiği açlıkla öğleden sonra özellikle ne bulsam yerim.(kendimi kısıtlamasam yani) Hele işteysem ya da masa başında bildiğin gözüm döner. Zaten çok sevdiğim çikolata gözümde daha da değer kazanır; sanki elması yenilebilir birşey yapmışlar ben de yemelere doyamıyorum. Tamam insan çikolata sever ama hiç mi bıkmaz yemekten? Ben bıkmam. Şimdilerde daha iyiyim aslında! Epey körelttim nefsimi; eskiden gece uykumdan uyanıp çikolataya,tatlıya saldırırdım! Bende masa başında yemek diye bir algı var; hatta takıntı bile olabilir. Evde koltukta saatlerce otururum aklıma yemek gelmez. Hatta eşim kızar insan akşamları meyve, çerez çıkarır diye! Oysa masa başında hiç yemediğim şeyler bile aklıma gelir, yem

“Nefes almak bayramdır mesela; günün birinde soluksuz kalınca anlar insan... Görmenin nasıl bir bayram olduğunu karanlık öğretir; sevmeninkini yalnızlık... Sızlamayan her organ, hele de burun direği bayramdır. Bayramdır, elden ayaktan düşmemek, zihinden önce bedeni kaybetmemek, kurda kuşa yem olmayıp “çok şükür bugünü de gördük” diyebilmek... Sevdiklerinle geçen her gün bayramdır. Yoğun bakımda sancılı geceyi ya da kangren olmuş bir ilişkiyi bitirmek de öyle... En acıktığın anda dumanı tüten bir somunun köşesini bölmek, korktuğunda güvendiğine sarılabilmek, dara düştüğünde dost kapısını çalabilmek bayramdır. Bir sürpriz paketinden çıkan hediye, tatlı bir şekerlemede serilen battaniye, saçlarını müşfik bir sevgiyle okşayan anne bayramdır. “Ona güvenmiştim, yanılmamışım” sözü bayramdır. Hiç aldatmamış, aldanmamış olmak bayram... Yeni eve asılan basma perdeler, alın teriyle kazanılmış ilk rızkın konduğu çerçeveler, yüklü bir borcun son taksiti ödenirken sıkılan eller ba

Dört yıl önce bugündü ilk tanışmamız; dile de kolay yaşamaya da!... Bugüne kadar hayat herşeyi çok kolay vermedi bana.Hep tırmalamam, mücadele etmem gerekti ama sen çok güzel geldin bana!Beraber büyüdüğümüz şu 4 yılda en iyi arkadaşım; yıllardır inatla savunduğum en iyi çocuk benim olmayan çocuk tezimi çürüten küçük cadım oldun... Hep söylüyorum istediğin çocuğu sipariş etmek mümkün olsaydı tam senin gibi birşey isterdim;hem küçük hem de büyük; hem arkadaş hem de çocuk; hayatı paylaşmak adına herşeye uyumlanmış bir yandaş... 4 yıl önce bugündü ve göz açıp kapayıncaya kadar geçiverdi! İyiki doğmuşsun canım kızım! İyiki varlığınla renk kattın yaşamlarımıza, değiştirdin bizleri!... Yeni yaşın kutlu olsun anka kuşum ♥♥♥

Hani bazen olur ya; bir kitap okursunuz aslında konusu bambaşkadır ama size bambaşka şeyler öğretir!... Kitabı okumaya karar verdiğinizdeki düşünceleriniz de başkadır sonrakilerden siz de artık başka biri olmuşsunuzdur!... Üçüne çeker,alır götürür başka hayatlara sokar sizi ama alacağınız ders içinizde saklıdır! Kitap siz ondan ne aldıysanız onu verir size,yazıldığı cümlelerin ardında sizin düşünceleriniz,hissettikleriniz ve yaşadıklarınız gizlidir. Kelimeler içinizde hissedip aylardır kendinize itiraf edemediklerinizi vurur yüzünüze!Hiç bir şey tesadüfen olmaz oysa; olduysa zamanı gelmiştir!   Bu gece de bana aynen böyle oldu! Bir kitap okudum konunun içimdeki savaşlarda hiç alakası yoktu ama beni bambaşka etkiledi. Aylardır göremediklerimi gördüm içimde hissedip adını koyamadıklarımı koydum! Ve bir karar verdim! Daha doğrusu önümüzdeki bir yıl için bir yol çizdim kendime! 1) Bugünden itibaren 12 Temmuz 2014'e kadar Bennuşun ihtiyaçları dışında kendime bir çöp bile almayacağım! Do

Bütün kişisel gelişim kitapları aynı şeyi söylüyor: çözümü içinizde arayın: çözüm sizsiniz; içinize dönmezseniz sorununuzu çözemezsiniz... Ama zaten içime dönmeyi, özümdeki problemi, genlerimi, enerjimi bozan nedenleri bulamadığım, kendimi çözemediğim için o kitapları okuyorm. O zaman bu bir kısır döngü mü? Sorun mu çözümden; çözüm mü sorundan meselesi mi yani olay? Her kitapla kelebekler gibi uçuşan kalbim çok değil bir kaç yıl sonra neden gene eski moduna dönüyor. Sadece hastalıkları genetik miras olarak taşımışıyorsak enerjileri neremize sakladık da getirdik? Hadi getirdik nasıl kurtulacağız? Tüm bunlarla boğuruken yeni bir yazar ve kitaplarıyla tanıştım dün: Yasemin Soysal! Sizi bilmem ama ben bunu içimize dönelim, çözüm içinde çalışmalarından daha mantıklı buldum. Gerçi kitapları tersten okumaya başladım ben. Önceki kitaplarını bu gece itibarıyla okumaya başlıyorum. Düşünce gücüyle zayıflama konusunda tez yazmış, paylaşımları tezlere konu olmuş bir yazar Yasemin Soysal! Sadece

Aralık 2012, bir cuma gecesi, Beyaz Show!da tanıdım Tuğçe Işınsu'yu... 21 Aralık yaklaşmak üzereydi, herkesin kıyamet senaryoları ortalıkta dolanıyordu. Beyaz bu tabi konuyu hemen deşmeli; işinin uzmanı olduğu konuşmalarından belli spritüel danışman ve yaşam koçu Tuğçe Işınsu'yu konuk etti programına. İşte o gün hem açıklamaları, hem programda tanıttığı kitabıyla dikkatimi çekti Tuğçe Işınsu. Ortalıkta yaşam koçuyum diye dolaşan birçok insanın aksine açıklamaları sağlam temellere dayalı ve mantıklıydı. Hemen Melekler ve Dünyanın Kurtuluşu kitabını aldım ve bir solukta okudum. Sonra bir daha ve bir daha.. Ve diğer kitaplarını da... Twitterdan, Facebooktan ve blogundan takip etmeye başladım, yazıklarını paylaştım. Taa ki pazartesi gününe kadar!... Pazartesi günü Tuğçe hanımla görüşüp Perşembe akşamı 22.30 için regresyon terapisi için randevu aldım.Neler mi oldu?Gözlerimi kapattım ve tuğçe hanımın yönlendirmeleriyle bilinçaltımın, geçmiş yaşamlarımın derinlerine gittim ve içimd

Simdiye kadar arkadaşlarımın çocuklarının gosterileri olduğu zaman ne kadar heyecanlandıklarına şahit oldum.Bugün bizim günümüzdü!... Daha dün gibiydi canım kızımın doğduğu gün,3 ay sonra 4 yaşını dolduracak. Bugün de okulunun 23 Nisan çocuk bayramı gösterisi vardı!Biz daha dün geceden heyecanlıyız... Haftalardır okulda hazırlanıyorlar,kıyafetler ayarlanıyor nasıl heyecanlı bir süreç!9 ay karnımda taşıdığım,gün be gün büyümesine şahit olduğum kuzum bugün hayat sahnesinden sonra ilk sahnesine çıktı.Eşim ağlamam diyordu,ama gösterinin sonunda onun da gözleri nemliydi! Kutlamalar önce saygı duruşu ve İstiklal Marşı'nın okunması ile başladı.Eskiden anlamaz gülerdik ama özellikle son dönemde yaşadıklarımızdan sonra İstiklal Marşını gözlerim dolmadan,,sesim çatlamadan söyleyemiyorum ben!Ne mutlu Türküm diyene!Neyse!... Daha sonra okul kurucusu Berna Bridge günün anlam ve önemini anlatan konuşmasını yaptı.Snra da gösteriler başladı.Nasıl yapacak?Acaba becerebilecek mi?Kafamda dolanan b

Bugün okulumuzun bahar şenliği vardı;çeşitli yaş gruplarından onlarca öğrenci çeşitli projeler hazırlayıp jüri üyelerine sundular.Bennuş da anaokulunda proje ödevi hazırlaması için görev verilen öğrencilerden biriydi;konusu da ışığın kırılması... Önce anaokulu öğrencisinin anlayacağı formatı oluşturduk,bunu Bennuşla uygulayarak öğrendik,fotoğraflar çektik,konuyu en basit şekilde anlatan yazılar bulduk ve ödevimizi en son haline getirdik.Ve bugün oldu...Bugün onlarca çocukla birlikte Bennuşum da ödeviyle okulda hazırdı. Programın ilk bölümünde 9-10-11.sınıf öğrencilerinin deneylerini ağzımız açık izledik.Kah balonu nefessiz sadece kimyasal tepkimeyle şişirdiler,kâh çeşitli bileşimlerle suyun rengini değiştirler,renkli köpükler ürettiler... Sonra programda görevli jüri üyeleri proje hazırlayan tüm öğrencilerin projelerini incelediler.Küçük öğrenciler çok sıkılsalar da okulun aşıladığı bilim sevgisi görülmeye değerdi!

Günlerdir düşünüyorum... Bankacılıktan sıkıldım bırakmak istiyorum desem ne iş yaparım diye hiç birşey bulamıyorum. Alternatif iş imkanlarına bakıyorum bazen ama sonra hemen vazgeçiyorum. Benim hiç birine yeteneğim yok ki! Herşeyden biraz öğrenmeye çalışırken bir konuda tam anlamıyla uzmanlaşmaktan ne kadar uzaklaşmım meğer! Özel ders versem diyorum Bennuyla nasıl olacak, vakit mi var? Blogumda aktif olayım diyorum ama ne öyle her gün değişik şeyler yazacak kadar hareketli bir hayatım var ne de değişik konularda ilgim ve bilgim! Enerji, meditasyon, nefes terapisi konularına ilgiliyim, sürekli de okuyorum ama henüz yazacak, deneyimlerimi paylaşacak kadar bilgili de değilim donanımlı da!... Bir site açsam, ya da zaten faaliyet gösteren sitelerde bazı ürünlerin satış işine girsem ne satacağım! Organizasyon işlerine zaten hiç başlayamam; İzmir zaten küçük biryer ayrıca zaten bu işi profosyonel olarak yapan bir çok şirket ve insan var! Bir ürünün satışıyla ilgili organizasyona dahil olayım

"Kaybettiğini sandıkların kazandıklarındır belki!" Sözün aslı böyle değil aslında ama doğruluğunu başınıza gelmeden de anlayamıyorsunuz! Bundan bir ay önce aylarımı,gecelerimi,saatlerimi verdiğim sınavda başarısız oldum ben;yıkıldım!Ama sonra hayat öyle şeyler yaşattı ki bana sınavı kazanamadığıma üzülemedim bile!Sınav nedir ki dedirtti bana!Önce kızım zatürre oldu,annem ağrıyan dişine rağmen on gün yanımda kaldı kızıma bakmak için,sonra eşimin amcası-ki aslında ikinci babam gibidir- kalp yetmezliği sebebiyle hastaneye kaldırıldı,kalbi durdu yeniden canlandı,ve en son da üç yıl canla başla çalıştığım,çalışanlarından patronlarına kadar işlediğim portföyüm elimden alındı,servisim değiştirildiİşte o zaman anladım;senin ve sevdiklerinin sağlığı yerindeyse,tüm hırslarınızı attığınızda çekirdekte mutluysanız,yaşam tercihlerinizin ödemesi ağır bedelleri yoksa geri boş!Ve iyiki diyorum;iyiki o sınavda gerilmişim,kasılmışım ve aslında cevabını bildiğim soruları yapamamışım! Sözün öz

Size hiç olur mu?İçinizde sıkışıp kalmış bir kız çocuğu oraya ait olmadığını haykırır ama siz duymazdan gelirsiniz.Ses siz onu bastırmaya çalıştıkta her seferinde bir öncekinden daha yüksek sesle devam eder haykırmaya!Aslında duyarsınız onu,anlarsınızda...Ama ya artık çok geçtir ya da cesaretiniz yoktur söylediklerini kabul etmeye!... Benim içimdeki çocuk işimle ilgili çığlık çığlığa,bastırıyorum,duymazdan geliyorum.Boşuna yapıyorsun bu işi,boşuna seviyorum diye kendini kandırıyorsunuz diyor,susturmaya çalışıyorum olmuyor!Sınavı kazanırım ozaman zaten kabul eder susar diyorum epeydir ama sınavı da kazanamadım!Düşünüyorum çok düşünüyorum ama ben bu işi benim anladığım anlamda sevmiyorum.Evet iyi yapıyorum,zorluklara ve kötü olaylara karşı direnç gücüm sayesinde iyi de mücadele ediyorum,her gün kendimi daha da geliştirmek için çalışıyorum,başarılı da oluyorum ama bu ben bu işe tutkuyla bağlı değilim,gelecekle ilgili hayallerim değil hedeflerim var!Akşam olduğunda bugün ne kadar güzel şe

Bir Eylül akşamında Bennuşumun erken uyumasıyla canım sıkılıp ders çalışmaya karar vermiştim;tam 6 ay önce!... O zaman daha sınavın olacağı bile belli değildi.Birşey beni dürtmüştü sanki.Üzerine de Berk 'kazanamazsın sen o sınavı,böyle sosyal medyada takılarak o sınav kazanılmaz' diye beni gaza getirmesi ve o hafta sınavın açıklanmasıyla başladım ders çalışmaya; kelime kelime,satır satır,cümle cümle,kitap kitap... 'Gözlerinizi kapattığınızda kendinizi sınav açıklandığında nereyi kazanmış görmekten mutlu olacaksanız ona göre çalışın' demişti Pelin hanım derste.Ben de 6 aydır her gece İzmir'i kazandığımı hayal ede ede ders çalışıyorum;hatta ilk karar verdiğim günden beri aklımda tek birşey var:üçüncü olmak.Neden diye sormayın çünkü bilmiyorum! Ve sınava sayılı günler kaldı artık;çok değil pazar günü 2.30 itibarıyla herşey bitmiş olacak!Yazabileceğim herşeyi çalışmaktan bunaldığım zamanlarda Twitter ve instagramdan yazdım,paylaştım.Umarım sonucu da büyük bir mutluluk