Hayatımda sorguladığım ne varsa bu yolda öğretmenim oldu!

Bu hayatta hiç birşey tesadüf değil diyor kitaplar... Öyleyse 5 aydır kitaplığımda okunmak üzere bekleyen bu kitabın tam da kilo veremeyişimle ilgili en çok isyan ettiğim bir zamanda karşıma çıkması da tesadüf olamaz! Tabi hiç bir şey yapmadan pazartesiden bu yana 1 kg'nin hayatımdan kayıp gidişi de!... Dün yaptığım araştırmalardan sonra almaya karar verdiğim kitaplar zihnimde eve gittim! Güya ders çalışacaktım! Kitaplığımda o kitabı gördüm sonra... Bu kitap diyet kitabı değil, aksine diyeti hayatımzıdan tamamen çıkartmamız gerektiğini söylüyor! Diyet yapmadan zayıflayabilmek için uymamız gereken 4 temel kuraldan bahsediyor: 1) Aç olduğunuzda yiyin 2) Sadece canınızın çektiğini yiyin, yemek zorunda olduğunuzu düşündüğünüz şeyleri değil 3) Bilinçli yiyin ve her lokmanın tadını çıkarın 4) Doyduğunuzu düşündüğünüz anda durun. Ayrıntılar ve diğer ipuçları için kitabı mutlaka okumak gerek! hem de sindire sindire!... Yazılanları hepimiz biliyoruz aslında ama bu en iyi bildiğin dersi

Aslında şu an ders çalışmam lazım ama yapamıyorum! Çünkü içimde çığlık çığlığa bir suskunluk var ben artık kendimi durduramıyorum. Onur Akın'ın şarkıda dediği gibi "Ben derdimi hangi dağa/Yüreğimi hangi suya/Diyemiyorum..." Çok derdim yok esasında, sağolsun hayat çok kanırtmadı beni ama sorun bu değil ki! K endimi bu hayata ait hissetmiyorum. Sanki ruhum başka bir yerde,başka bir bedende sıkışmış bu hayatta debeleniyor,ben çözemedikçe daha dibe batıyor! Ne okuduğum okul ne yaptığım iş bana göre değil! Önce sessizliğimden kabul ettiğim bir durumdu okul sonra banka bana yaşatılan hayatın doğal bir sonucu oldu. Ben aslında ne bankacı olmak istedim ne Iktisat okumak!... Ortaokul ve lisede edebiyata meraklıydım, şiir ve kompozisyon yarışmalarında derecelerim vardı ya edebiyat okumayı hayal ettim bir süre. Ünlü bir yazar/şair olacaktım güya! Sonra ben büyürsen hayallerim de büyüdü;  dershaneden sıra arkadaşım Halimeyle birlikte rehberlik ve psikolojik danışmanlık okumaya karar

Herşey beyinde bitiyor denir ya gerçekten de öyle! Mesela ben! Akşamüstü beşten sonra karnım çok aç değilse, evde kalabalık bir yemek yoksa ve özellikle yalnızsam yemek yemek aklıma bile gelmez. Çoğunlukla akşamları hiçbir şeyyemede yatarım. Ama sabah uyanınca gece hiçbir şey yemeden yatmanın da verdiği açlıkla öğleden sonra özellikle ne bulsam yerim.(kendimi kısıtlamasam yani) Hele işteysem ya da masa başında bildiğin gözüm döner. Zaten çok sevdiğim çikolata gözümde daha da değer kazanır; sanki elması yenilebilir birşey yapmışlar ben de yemelere doyamıyorum. Tamam insan çikolata sever ama hiç mi bıkmaz yemekten? Ben bıkmam. Şimdilerde daha iyiyim aslında! Epey körelttim nefsimi; eskiden gece uykumdan uyanıp çikolataya,tatlıya saldırırdım! Bende masa başında yemek diye bir algı var; hatta takıntı bile olabilir. Evde koltukta saatlerce otururum aklıma yemek gelmez. Hatta eşim kızar insan akşamları meyve, çerez çıkarır diye! Oysa masa başında hiç yemediğim şeyler bile aklıma gelir, yem