İç döküş...
Size hiç olur mu?İçinizde sıkışıp kalmış bir kız çocuğu oraya ait olmadığını haykırır ama siz duymazdan gelirsiniz.Ses siz onu bastırmaya çalıştıkta her seferinde bir öncekinden daha yüksek sesle devam eder haykırmaya!Aslında duyarsınız onu,anlarsınızda...Ama ya artık çok geçtir ya da cesaretiniz yoktur söylediklerini kabul etmeye!...
Benim içimdeki çocuk işimle ilgili çığlık çığlığa,bastırıyorum,duymazdan geliyorum.Boşuna yapıyorsun bu işi,boşuna seviyorum diye kendini kandırıyorsunuz diyor,susturmaya çalışıyorum olmuyor!Sınavı kazanırım ozaman zaten kabul eder susar diyorum epeydir ama sınavı da kazanamadım!Düşünüyorum çok düşünüyorum ama ben bu işi benim anladığım anlamda sevmiyorum.Evet iyi yapıyorum,zorluklara ve kötü olaylara karşı direnç gücüm sayesinde iyi de mücadele ediyorum,her gün kendimi daha da geliştirmek için çalışıyorum,başarılı da oluyorum ama bu ben bu işe tutkuyla bağlı değilim,gelecekle ilgili hayallerim değil hedeflerim var!Akşam olduğunda bugün ne kadar güzel şeyler başardım diye düşündüğüm hiç olmuyor!Bazen iyi satış rakamları,kullandırılan büyük krediler anlık mutluluklar yaratabiliyor ama 5 dakika sonra yine eski mutsuz çalışan moduna dönüyorum.
İşini sevmek tek başına yeten birşey değil;gelecekle ilgili istekler de hayallerle bir değil!İşini seversin,hatta beli çok seversin ama senin için tutku değilse,maddi tatminden başka birşey ifade etmiyorsa aslında sadece sevdiğin üzerinde oturduğun koltuk,kullandığın bilgisayar,çaldığın müzik aleti,her sabah derse girdiğin sınıf,şantiye,her gün muayene ettiğin onlarca,yüzlerce hasta,yetiştiğin binlerce fidan,sattığın kilolarca üründür!Her sabah yeniden kurulur içindeki iş yapan robot ve akşam olsa da gitsek cümlesiyle geçer her günün!Ama işini tutkuyla,aşkla yaparsan her günden kendine yeni birşey katarsın,her saniyen hayatın için bir deneyim demek olur ve her gününü daha güzel ve anlamlı kılmak için çalışırsın.
Aslında geç değil hiç birşey için biliyorum ama;nasıl ve nereden başlanır işte onu bilmiyorum.Bazen kendimi başka iş ilanlarına bakarken buluyorum ama sonra 10 yıldır bankacılık yapan biri olarak hele de İzmir gibi büyük bir köyde önümü hiç göremiyorum.Zaten üniversite tercihlerini yaparken bile sancılı geçmişti benim sürecim.Ailenin yarısı bankacı yarısı da öğretmen olunca haliyle armut da dibine düşüyor;sende Türkçe-Matematik okuyan büyük çoğunluk gibi üniversitede işletme&iktisat üzerine bir tercih yapıyorsun ve bankacılık dönüp dolaşıp buluyor seni!
Neyse;başlıkta da dediğim gibi bir iç döküş bu sadece...
Benim içimdeki çocuk işimle ilgili çığlık çığlığa,bastırıyorum,duymazdan geliyorum.Boşuna yapıyorsun bu işi,boşuna seviyorum diye kendini kandırıyorsunuz diyor,susturmaya çalışıyorum olmuyor!Sınavı kazanırım ozaman zaten kabul eder susar diyorum epeydir ama sınavı da kazanamadım!Düşünüyorum çok düşünüyorum ama ben bu işi benim anladığım anlamda sevmiyorum.Evet iyi yapıyorum,zorluklara ve kötü olaylara karşı direnç gücüm sayesinde iyi de mücadele ediyorum,her gün kendimi daha da geliştirmek için çalışıyorum,başarılı da oluyorum ama bu ben bu işe tutkuyla bağlı değilim,gelecekle ilgili hayallerim değil hedeflerim var!Akşam olduğunda bugün ne kadar güzel şeyler başardım diye düşündüğüm hiç olmuyor!Bazen iyi satış rakamları,kullandırılan büyük krediler anlık mutluluklar yaratabiliyor ama 5 dakika sonra yine eski mutsuz çalışan moduna dönüyorum.
İşini sevmek tek başına yeten birşey değil;gelecekle ilgili istekler de hayallerle bir değil!İşini seversin,hatta beli çok seversin ama senin için tutku değilse,maddi tatminden başka birşey ifade etmiyorsa aslında sadece sevdiğin üzerinde oturduğun koltuk,kullandığın bilgisayar,çaldığın müzik aleti,her sabah derse girdiğin sınıf,şantiye,her gün muayene ettiğin onlarca,yüzlerce hasta,yetiştiğin binlerce fidan,sattığın kilolarca üründür!Her sabah yeniden kurulur içindeki iş yapan robot ve akşam olsa da gitsek cümlesiyle geçer her günün!Ama işini tutkuyla,aşkla yaparsan her günden kendine yeni birşey katarsın,her saniyen hayatın için bir deneyim demek olur ve her gününü daha güzel ve anlamlı kılmak için çalışırsın.
Aslında geç değil hiç birşey için biliyorum ama;nasıl ve nereden başlanır işte onu bilmiyorum.Bazen kendimi başka iş ilanlarına bakarken buluyorum ama sonra 10 yıldır bankacılık yapan biri olarak hele de İzmir gibi büyük bir köyde önümü hiç göremiyorum.Zaten üniversite tercihlerini yaparken bile sancılı geçmişti benim sürecim.Ailenin yarısı bankacı yarısı da öğretmen olunca haliyle armut da dibine düşüyor;sende Türkçe-Matematik okuyan büyük çoğunluk gibi üniversitede işletme&iktisat üzerine bir tercih yapıyorsun ve bankacılık dönüp dolaşıp buluyor seni!
Neyse;başlıkta da dediğim gibi bir iç döküş bu sadece...
Yorumlar
Yorum Gönder