Bir filmle gelen itiraf: 'unutursam fısılda'

Saatlerin ileri alınacağı bildiğim halde gözlerimi kırpmadan izlediğim filmde geçen cümlelerden sebep itirafım... Her şeyin başında suçlama varken gerçek kabule dönüşüm bile ondan! Hani diyor ya film de 'bu Kapıdan dışarı çıkmaktan korktun, kendini sen öldürdün. Insanlar sana acıyarak baktılar sen de içinden sevindin ya' benim #suçlama temelli değişimim de #acıma temelli! Hani istediğim bölümü kazanmamı engellemiştiler ya ilk cümlelerimde öyle diyordum hani! Meğer hepsini ben istemişim! Meğer ailenin mağrur kızı rolünü pek bir sevmişim kabullenmişim de 35 Yaşında bulmuşum içimdeki gerçeği. Rehberlik ve psikolojik danışmanlık kazananmama izin verilmedi ben de iktisat okudum, sonunda da dibe düştüm bankacı oldum yalanını pelerin yapmışım üstüme! Sonra oldu; uyandım! İçimdeki gerçek BEN'i anımsadım belki... Belki de bu acizlik yalanını giymekten çok yoruldum; kimbilir!... Reiki'ye ilk başladığımda bütün tepkilere kapadım kendimi. Kendime, içimde kendini bulmaya hazır 35'liğe açtım kendimi! Sonra yoga girdi hayatıma. Asla spor gibi görmediğimden mi ne o da yardım etti bana! Ve bu geç yaşımda bana Reiki yolunda en güzel derslerini verdi: 'değişim içten başlardı. İçten değişmeyen dıştan da değişip esneyemezdi. Bir şeyi gerçekten inanır ve seversen önünde hiçbir engel duramazdı! En büyük ve en temel inanç insanın kendine olan inancıydı! Ve Allah ol derse olurdu!(bana da ol demişti; yolumu açmış içimdeki gerçeklere geri dönmenin yolunu bana açmıştı)' Peki ama amatör bile olsa bir şiir sergisinde yer bulan kelimelerimi ne zaman susturmuştum? İşte onu hiç hatırlamıyorum! Neyseki içimdeki uyanışla birlikte onlar da yavaş yavaş uyanmaya başladılar! Herkesin bir filmden aldığı farklıdır; benimki kendimle ilgili oldu. Ayperi içindeki müziği daha genç yaşta duyup kendi olabilmiş. Bense 35 yaşında duydum içimdeki fısıltıyı; eh buna da şükür! Madem itirafımız film temalı; o zaman aynı cümleyle bitireyim itirafımı ben de! 'Hayat sana teşekkür ederim!'