Ya başarısızlık en büyük korkumsa?
Sanırım bugün bulmacayı çözdüm, cevabı buldum! Ya başarılı olmak üzerine kurulu hayatımda başarısızlık en büyük korkumsa? Çözmeden ileri gidemez ki insan! Çocukluğumdan beri duvarlarının arkasına saklanıp kendimi kitaplara,okumaya, kabul görmeyen yeteneklerimi törpülemek için sınavlara adamış, ilgisizliği bunlarla kapatmayı öğrenmişim Yıllar sonra yeniden yeteneklerimi, unuttum sandığım duygularımı yeniden keşfetmeye ve hissetmeyi öğrenmeye başladığımda şaşırdım belki! Güzel duygular her zaman mutlu etmez insanı;korkutabilir de... Boğulduğum girdap korkularımdan,duvarlarımdan daha büyükmüş meğer! Yıllar yıllı arkasına saklandığı başarılı olma duvarının yıkılmasıymış belki de en büyük sınavım! Hayattaki başarımın sınavlardaki başarımla eş değer tutulmasıyla başlayan bir kısır döngü benimki, her başarıda daha beslenmek isteyen bir tür bağımlılık!... Dersaneyi bile dereceyle ücretsiz kazanıp aman 2.sınıfa düşmeyeyim korkusuyla son sınıfı geçirip yine de babasının istediği şehirde hiç istemediği bir bölümde okumuş,lisede şiir ve kompozisyon yarışmalarında dereceler alıp, şiir sergisi açıp tamamen bambaşka bir yola yöneltilen ve aslında bulabileceği bir sürü iş varken daha güvenilir ve sağlam diye aslında hiç ait olmadığı işi yapan ama hasbelkader seven biriyim ben... Ne yazık!...
Olsun! 35 yaşında da olsa kendimi sorgulamaya başlamam duvarlarımdan kurtulup içimde sevgiye daha çok yer açmaya çalışmam gerekiyormuş demek bunları bulmak için! Keşke daha önce demek anlamsız, en doğru zaman buymuş! Bugün kendime uzaktan bakıp görebiliyorsam, yaşadıklarımı bir film şeridi gibi izleyip her geçen gün gerçeğime bir adım daha yaklaştığımı hissedebiliyorsam doğru yoldayım demek; ne mutlu bana! Geç de olsa yeniden keşfetmeye başladım kendimi, çıkarıp yavaş yavaş iyileştirmeye başladım kalbimin derinlerinde biriktirdiklerimi... Her keşif bambaşka sorgulamalar çıkarıyor,başka sınavlar yaşatıyor!
Bu yolculuk daha uzun ama doğru yoldayım hissediyorum!...
Yorumlar
Yorum Gönder